Απόσπασμα από το βιβλίο του Μανώλη Γλέζου: «Η συνείδηση της πετραίας γης»

Όλοι οι Κυκλαδίτες στροβιλίζονται στη δίνη του χορού μεθυσμένοι από της ζωής το κέφι. Ξέρουν να εκφράζουν με χορευτικές κινήσεις τα αισθήματά τους. Έχουν το χορό ως ένα από τα πιο ευαίσθητα μέσα επικοινωνίας. Στους κύκλιους χορούς είτε στους αντικριστούς, είτε κι όταν ο χορευτής σχεδιάζει ατομικές χορογραφικές συνθέσεις, ο Κυκλαδίτης ξέρει να χορεύει. […]
Οι Κυκλαδίτες αναμφισβήτητα είναι εξαίρετοι χορευτές. Σ’ όλα τα Κυκλαδονήσια υπάρχουν χωριά με εξαίσιους θεράποντες της Τερψιχόρης. Στη δική μου όμως, υποκειμενική εντελώς, κλίμακα της χορευτικής δεινότητας, πρώτοι έρχονται οι Συλλακιώτες της Κύθνου. Ασυναγώνιστοι χορευτές είναι κι οι Κιμουλιάτες, κι οι Απεραθίτες, κι οι Σχοινουσιώτες. Πρώτοι όμως ανάμεσα στους πρώτους είναι οι Δρυοπιδείς. Υποκειμενική βέβαια η γνώμη μου, και μπορεί να έχω λάθος.
Στη μνήμη μου μέσα όμως, μόλις θυμηθώ τα Θερμιά μου ‘ρχεται αμέσως στο νου ο χορός των Συλλακιωτών. Η απόλυτη εναρμόνιση κινήσεων και μουσικής. […]
Ειν’ ο χορός έκφραση. […] Καθώς χορεύεις μιλάς, εκφράζεις τα αισθήματά σου, επικοινωνείς. Όταν πιάνεσαι να χορέψεις με τον άλλον, […] και συντονίζετε τις κινήσεις του κορμιού, τότες πέφτουν οι φράχτες όλοι, που υψώνει η ατομικότητα και περιχαρακώνει ο εγωισμός. Ειν’ ο χορός, του συνόλου της κοινωνίας όλης, η έκφραση. Η καθολική χαρά. […] Είναι η κορύφωση του γλεντιού, το χαροκόπι.
Ειν’ ο χορός η μίμηση. Αναπαράσταση των έργων της ανθρώπινης κοινωνίας. Το θέρος, ο τρύγος, το λιομάζωμα, αποτυπώθηκαν σε χορευτικές κινήσεις. […]
Ειν’ ο χορός η αναπαράσταση της κίνησης της φύσης. Μίμηση της αλλεπάλληλης κίνησης των κυμάτων. Η κίνηση του ανέμου. Το άνοιγμα των λουλουδιών. Ο χορός της μέλισσας. […]
Αυτά μου ‘ρχονται στο νου κι όταν θωρώ να χορεύουν, κι όταν χορεύω, κι όταν η Κύθνος πλησίστια γιομίζει το νου μου τις κάμαρες με τις ομορφιές και τους χορευτές της, νιώθω πως ζω, πως υπάρχω. […]
Όταν χορεύουν οι Κυκλαδίτες τον αργόσυρτο συρτό ή το γρήγορο μπάλο αποδείχνουν πως ζουν, υπάρχουν και δημιουργούν, πως καματεύουν τη γης μαζί με τον ήλιο και τον άνεμο.
Όσο χορεύουν οι Κυκλαδίτες, δε φοβάμαι, στα νησιά μας η ζωή δε θα ξεριζωθεί.-